22.02.2022 Hatırası – Gezginilla Out Radiusilla In!

Hayat gerçekten çok garip. Daha iki gün öncesine kadar instagram’da “life be” ve “nerede kalmıştık” gibi story’ler paylaşırken 27 Şubat öğleninde sol kolum alçılı bir şekilde ameliyat olacağım günü bekliyorum. Başlıktaki 22.02.2022 tarihi ise düşüp kolumu kırma tarihim. Radiusilla ne diyeceksiniz. O da sol dirseğimdeki radius başı kırığı. Ee saçma bir günde sakatlanacak halim yoktu değil mi ama? Bloggerlığa yakışmazz. 🙂

22.02.2022 gününün gerçekten özel bir anlamı varmış. 22 Şubat 2022 tarihi palindrom günlerden birisiymiş.  07.07.2007 tarihi de. Ne günde düşmüşüm be! 🙂

Benim sürekli ağzımda olan laflardan biri “ne oldum değil ne olacağım” diğeri de “sen plan yaparken tanrı yukarıdan gülermiş” idi. Son 4-5 gündür resmen bu 2 cümlenin özeti gibiyim..

Erzurum Palandöken Kayak Merkezindeki kayak tatilimi normal bitiş tarihine göre 1 gün önce sonlandırmak zorunda kaldım ve apar topar Ankara’ya geldim. Halbuki fena da kaymıyordum. Snowboard kaymayı, nispeten, bir tık daha öğrenmenin (gereksiz) özgüveniyle birkaç atlamalı, şovlu hareketin sonucu sol dirsek kırığı, cool adıyla da ‘radius başı kırığı’ hanemize hayırlı oldu. Gezginilla out, Radiusilla in..

Kaç doktorla görüştüysem hemen hepsi ameliyat olmam gerektiğini söyledi. Eyy Gezginilla.. Ameliyat olacak kadar da düşmezsin be kardeşim.. Ehh, hayat da böyle bir şey işte. Resmen bir hayaller ve hayatlar..

Dünyada kolu kırılan ne ilk insanım ne de son. Yahu otelde bile 1 günde 15 kişiyi falan gördüm bir yerleri kırılan, sakatlanan. Hatta hastane ortamını hiç söylemeyeyim, inanılmaz gerçekten. Komik de.. Geçen gün lobide havalı havalı yürüyüşler, ertesi gün kimi alçıda kimi de tekerlekli sandalyede yürüyemeyişler..

Beni şoka uğratan şey, hayatımda ilk kez anestezi alıp ameliyat olacak oluşum. Çok korkunçlu değil mi ya? Bu radius başı bebeği neden ameliyatsız kaynamıyor ki? Eyy radius başı, biraz sıcakkanlı biri olsaydın da omnius kemiğiyle ameliyatsız kaynaşabilseydin keşke. Neyse, seni de böyle kabul edeceğiz..

Belki de hayatın bana mesaj verme şekli radius başı üzerinden gerçekleşmiştir. “Bak, 32 yaşına geldin. Atlama zıplama işlerini yavaştan bırak. Hatta snowboard yapmayı da!” der gibi bir hali var hayatın..

Yoğun içsel gelgitlerim sonrasında ameliyat olup daha sağlıklı bir birey olma fikrine üç dört gün sonrasında kendimi ancak alıştırabildim. Özellikle hastanede gördüğüm kırık çıkıklı insanlar ve ‘aa benim de bir arkadaşım şurasını kırmıştı’ cümleleri sonrasında artık iyiden iyiye ‘şu ameliyatı olayım da kurtulayım’ moduna geçmiş bir haldeyim. Şu andan itibaren Ameliyat tarihine kadar 2 gün var. 

Kolumun kırıldığı andan şu ana kadar 6 gün içinde inanılmaz gelgitler, düşünceler ve hisler yaşadım. Öncelikle aile gerçekten inanılmaz bir oluşum. Allah herkese ilgili, sevgi dolu, resmen ağzının içine bakıp da bir şey istemeni bekleyen bir aile nasip etsin. Erzurum’dan Geldiğim günden beri Gerçekten inanılmaz ilgileniyorlar benimle. Haklarını nasıl öderim hiç ama hiçbir fikrim yok. Allah hepsinden razı olsun. Yengeç burcu mode ON.

Diğer taraftan işin bir de arkadaş boyutu var. Erzurum’da birlikte olduğum arkadaşlarım zaten otelde ve Erzurum’daki hastanede benimle oldukça ilgilendiler. Hatta kolumun kırıldığı akşam poker oynarken bile kağıtları benim yerime dağıtıp önüme kadar koydular. Bunların üzerine bir de hepsini yenerek 1. oldum iyi mi Kayakta kaybeden Kumarda kazanır diyebilir miyiz?..

Erzurum’dan ayrılırken Yaralı Ceylan halimi hem post hem de Story atarak Instagram’da paylaştım. Birkaç değerli arkadaşım sağ olsunlar yorumlarıyla ve mesajlarıyla geçmiş olsun dileklerini iletti. Ancak bazı mesajlar vardı ki gerçekten beni şok etti. Geçmiş olsun diyip hemen sonrasında ‘Gözümüz kalmıştı ahahah belanı buldun’ dercesine mesajlar.. Arkadaşlar neden bu kadar kötüsünüz? Cidden kıskandığınız kişi ben miyim ya? Şeyma Subaşıya falan nazar etsenize kardeşim. Gerçi yazık abi etmeyin kimseye. İşinize bakınn! Gidip beginner üstü seviye kayan Gezginilla’ya nazar ediyorsunuz. Hayret bir şey yahu..

Alçılı kol ile otelde bir gün geçirdim. Otelin garsonlarına da (Dedeman Palandöken) buradan teşekkürlerimi bir borç bilirim, sağ olsunlar açık büfe de beni bayağı şımarttılar.

Kol kırığı nedeniyle sosyal medyanın bambaşka bir mecra olduğu da tekrar gözüme tokat gibi çarptı tabii. Onca like’lar, aslansın kaplansın’lar en ufak bir ters durumda yerini sessizliğe bırakıyor. Yani sosyal medyada ne kadar aktifsen karşılığında da o kadar etkileşim alıyorsun. 

Sosyal medya benim için mutlu anlarımı paylaştığımı anılarımı biriktirdiğim bir mecra. Ayrıca Bloğumun da reklamını yaptığım ve tıklanması için bir şeyler paylaştığım bir alan.  Artık sanırım bu tarz yoğun paylaşımlara ara vermenin vakti gelmiş. (veremediasdasd)

Ben tabii ki blog yazılarıma devam edeceğim ancak sosyal medyada geçirdiğim vakti artık azaltmanın vakti geldi diye düşünüyorum. 

Instagram’ı en azından haftanın belirli gün ve saatlerinde kullanacak şekli ile kendimi sınırlandırabilirim. Bu sayede hem kendime ekstra yapmak istediğim şeyler için vakit ayırabilecek hem de gereksiz beklentilere girmeyip zamanımı daha verimli şeyler için kullanabileceğim. Yeni bir blog yazısı yayınladığım da falan tabii ki bir post paylaşırım. O kadar da değil..

İyileşince belki bu düşüncelerim değişebilir bilemiyorum. Şimdilik düşüncelerim bu yönde. Şu sıralar okuduğum Dijital Minimalizm kitabı beni çok etkilenmiş değil mi? Evet blogda bu kitaba da tabii ki kitap incelemeleri kategorisinde yer vereceğim.

Bu tarz iç dökücü yazılar çok huyum değil ancak arada bir içimden geliyor işte. Bu tarzda yazdığım nadir yazılarımın linklerini de hemen aşağıya bırakıyorum 🙂 Hatta şu an ben de bu linkleri yerleştirirken yeni sekmelerde bu yazılarımı okuyacağım.

• Tarihte Bugün
• Değişen Tatil Anlayışı ve Yazlıkçılık
• Karantina Günleri

Birkaç ay/yıl sonrasında bu yazılara dönüp bakmak ve geçmişteki duygularımla şu anki hislerimi kıyaslamak bana gerçekten çok iyi geliyor. Kendindeki değişimi, gelişimi, gelişememeyi, o dönemki duygularını çok net bir şekilde tahayyül edebiliyorsun.

Blog ağırlıklı olarak gezi rehberlerinden oluşsa da hayatın bu yönü de yaşanan bir gerçek. Kimsenin hayatı toz pembe değil\ benim ki de nazar ettiğiniz kadar hiç değil! 🙂

Hayatta gerçekten her şey var. Snowboard yaptığım için asla pişman değilim aklım hala yapmadıklarımdahkgjkk. Karşıdan karşıya geçerken de ayağım kayıp düşebilirdim veya evde merdivenlerden.. Bu hareketli hayatı ben seçtim.  Allah izin verdiği sürece de bu şekilde devam edeceğim

Neyse 4 sayfa yazı olmuş ya ben okuduğum kitabıma geri döneyim. Çok şükür sağ elim halen sağlam ki bu yazıyı yazabiliyorum. Polyannacılık vibess..

Serinin devam yazısına snowboard linkinden ulaşabilirsiniz. Hastanede bu yazılardan epey bir biriktirdim. 🙂

Palandöken Kayak Merkezine gelmeden 1 gün önce Erzurum merkezi keşfedip güzel Erzurum yemekleri yemiştim. 1 günde Erzurum’da neler yapılır, ne yenir göz atmak için alttaki linke tıklayabilirsiniz.

• Erzurum gezilecek yerler
• Erzurum yemekleri

Çok sevdiğim bir söz ile 22.02.2022 yazımı sonlandırıyorum.. 

“Gemi limanda güvendedir ama gemiler limanda beklemeleri için yapılmaz”

John A. Shedd’

 Kırmadık yer bırakma! He he şaka şaka, herkese sağlıklı günler dilerim.